W parafii Najświętszego Imienia Maryi miało miejsce wyjątkowe wydarzenie, które przyciągnęło wiernych oraz przedstawicieli sąsiednich wspólnot. Święto odpustowe, które odbyło się w tym dniu, było okazją do wspólnej modlitwy i refleksji nad rolą Maryi w życiu duchowym każdego człowieka. Na samym początku Mszy Świętej proboszcz, ks. Maksymilian Pyzik, serdecznie powitał wszystkich obecnych, podkreślając znaczenie miejsca noszącego imię Maryi jako przestrzeni szczególnej łaski. Zachęcił zgromadzonych, aby powierzali swoje troski Maryi, która zawsze prowadzi wiernych do Chrystusa, nie zostawiając ich nigdy samych w potrzebie.
Najważniejszym momentem uroczystości była Msza Święta
Podczas uroczystej liturgii przewodniczył ks. Grzegorz Matynia, dyrektor Ośrodka Konferencyjno-Rekolekcyjnego w Porszewicach. W swojej homilii kapłan podzielił się osobistym doświadczeniem, które nauczyło go pokory i otwartości. Opowiedział sytuację, kiedy z dokumentami udał się do księgowej i na skutek błędu odruchowo westchnął: „Matko Boża, znowu coś pomyliłem”. Zdziwiona księgowa zapytała, czy wypada tak wzywać imienia Maryi. Ks. Matynia wyjaśnił, że to nie jest nadużycie, ale wołanie o pomoc. Maryja, jak matka, jest zawsze gotowa wysłuchać naszych potrzeb.
Historyczne znaczenie święta
Kaznodzieja przypomniał również o historycznych korzeniach święta Najświętszego Imienia Maryi. Nawiązał do czasów króla Jana III Sobieskiego, który przed bitwą pod Wiedniem oddał swoje wojsko pod opiekę Matki Bożej, nakazując wypisać Jej imię na sztandarach. Podkreślił, że również dzisiaj powinniśmy umieszczać imię Maryi na „sztandarach” naszej codzienności, w każdej sytuacji, z którą się zmagamy – czy to z chorobą, czy innymi trudnościami.
Wspomnienie Ewangelii
W homilii ks. Matynia odniósł się również do fragmentu Ewangelii opisującego spotkanie Maryi z Elżbietą. Podczas tego spotkania Elżbieta pozdrawia Maryję po imieniu, co pokazuje bliskość i serdeczność ich relacji. Archanioł Gabriel również zwraca się do Maryi po imieniu podczas Zwiastowania. Maryja udała się do Elżbiety, aby służyć jej i wspierać w potrzebie. Obie kobiety, będąc w stanie błogosławionym, potrzebowały wzajemnego wsparcia. To z tej wymiany narodziła się modlitwa „Magnificat”, a Dziecię w łonie Elżbiety poruszyło się z radości na znak obecności Syna Bożego.
Zakończenie uroczystości
Po zakończonej Mszy Świętej odbyła się procesja eucharystyczna, w której wzięły udział grupy parafialne oraz dzieci. Procesja była okazją do wspólnego uczczenia i modlitwy, a także chwilą refleksji nad tym, jak ważne jest niesienie „sztandaru” Maryi w codziennym życiu. Uroczystość zakończyła się wspólnym śpiewem parafialnej scholi, która swoim harmonijnym wykonaniem dodała celebracji wyjątkowego blasku. Wierni opuścili kościół z nową inspiracją do życia wiarą na co dzień.